Sen bu devirde bir ışık hüzmesi,
Karanlık dünyanın aydınlığısın.
Akla gelmez onun seni üzmesi,
Sen cihana eşsiz bir armağansın.
Seni konuşurken ötüşen kuşlar,
Adını sayıklar akan nehirler.
Bulutlardan dökülen şu yağmurlar,
Seni söyleyen bu engin denizler.
Bak işte sana divane tüm doğa,
Hasretinden tutuşurmuş ormanlar.
Bulmuşlar neden olanı kıtlığa,
Hasretten başak vermemiş buğdaylar.
Bu kıtlık kavurmuş bütün cihanı,
Açlıktan birbirini yer insanlık.
Elde yok, ne bir resim ne bir anı,
Uçtu, kalınca o kapı aralık…
En Son 3 Yazısı Aşağıdadır . . . (Tüm Yazılarını Görüntüle)
- Sevdalıyım Türkiye - 10 Ocak 2018
- Bir Garip Hiciv - 8 Ocak 2018
- Söyle Ben Neyleyim? - 7 Ocak 2018
