İçimdeki Yalnızlık
Bir çocuk gibi geziniyor ruhum.
Kentin karanlık, soğuk ve rûtbetli sokaklarında…
Korku ve tedirginlikten uzak,
Elinde bir oyma oyuncak.
Ahşap mı meşe mi…
Oturur merdivenlerinde,
Cinlere ve börtü böceğe yuva olmuş,
Koyuya bürünmüş köşkün…
Hışırtısıyla rüzgarın,
Gıcırdısıyla ritme tutuşmuş.
Bense o karanlığı çekerek içime,
Bir topaç sallarım,
Hislerime dolanmışlığından sıyırarak…
Bir örtü sararım geceye,
Dolarım siyahlığa inat maviyi.
Denize ve göğe çalan…
Sonzuluğun hisleriyle,
Huzurdan nemalan.
Yakamozu serpiştirerek üzerine,
Çekerim gökkubeyi geceye…
İçimde biriktirdiğim ne varsa,
Yürek diplerinde.
Dökerim kelimeye, heceye.
Buhulu bakışları salarak üzerine…
Sessiz haykırışları aktararak,
Kağıttan gemiye…
En Son 3 Yazısı Aşağıdadır . . . (Tüm Yazılarını Görüntüle)
- Kudüs Meselemiz ve Kardeşlik Sorunumuz - 10 Aralık 2017
- Her Şey Kudüs’le Başlar - 8 Aralık 2017
- Sait Halim Paşa Ölümü (6 Aralık 1921) - 6 Aralık 2017
