Karmaşık duygularla bitkin yüreğimizin iç çekişleriyle uyanırız bazı sabahlar… Düşüncelerimizin solduğunu ,yavaş yavas eridiğimizi , büyük bir çukura düşmüşte hiçbir yerden en ufak ışık gelmiyormuş gibi hissederiz. Hüzündür bu…
Sınırlamalarla dolu bir yaşamda kargaşadan başkası olması beklenemez. Bu kargaşalardan kurtulmak kaçmak isteriz ama hep çıkmaz sokak…
Üzülürüz isteyip de yapamadıklarımıza, yapmadıklarımıza, olaylara, hayatımıza, olumsuzluklara, dökülen sözlere, özlemlere… Eksigizdir ta ki hüznün kıymetini hikmetini kavrayana kadar.
Hüzün; Bazen öğretir gereklidir , bazen boş şeytanı birer fısıldamadan ibarettir , bazense yeni bir oluşuma hazırlanma sürecidir.
Ağlayan ve ağrıyan yüreğini alıp Rabbine gitmektir tek çare. Zira o sığınılacak en güzel ve tek dal , yaslanılacak tek dal, tek sonsuz umut kapısıdır. “Ey kavmim…! Şayet Allah’a (gercekten) inandıysanız ve O’na teslim olmuş iseniz , artık O’na güvenip, dayanın…”(Yunus -84) buyuruyor Yaradan.
Zira acılar durduk yere çekilmez. Yüreğin daralmasıda , genişlemeside hikmetlidir.
“Küle döndüysen yeniden güle dönmeyi bekle…”
“”Bizden hüznü gideren Allah’a hamdolsun…”(Fatır-34)
- Münafıklık - 22 Aralık 2017
- İlk Türk Denizaltı - 18 Aralık 2017
- 1. Murat Dönemi Olayları - 15 Aralık 2017
herkes hüzünlenir dediğiniz gibi pişman olur yapmak isteyipde yapmadıklarına.Kesinlikle cogu zaman öğretir bize gerçekleri ve yeni bir olusuma hazırlar bizi ve son olarak da tabiki en kolay en buyuk çare Allah dır bizler için her zaman. Rabbim cümlemizin hüzünlerini hayır eylesin…
düşüncelerinize sağlık